Çocuğu takip mi etmeli? Yoksa çocuğa eşlik mi etmeli?

Ebeveynlik sadece çocuğu büyütmek değil, aynı zamanda onun fiziksel, duygusal, zihinsel ve sosyal gelişimini de desteklemektir. Bu nedenle ebeveynler çocuklarının ihtiyaçlarını karşılamak için ellerinden geleni yapar, onları korumaya ve gözetmeye çalışırlar. Fakat birçok ebeveyn çoğunlukla ‘çocuklarının iyilikleri için’ onların hayal kırıklığına uğramalarına ve hata yapmalarına izin vermeyebiliyorlar. Parkta düşmesinler diye ağaca tırmanmalarına izin verilmeyen, başarılı olsunlar diye onlar adına sorumlulukları üstlenilen çocuklar büyüdükçe karşılaştıkları sorunlara kendileri de çözüm bulamaz, davranışlarının sebep-sonuç ilişkisini kuramaz hale geliyorlar.

Pek çok şeyin tanımının değiştiği, hatta ‘içinin boşaltıldığı’ bu dönemde ebeveynliğin tanımı da kafa karıştırıcı şekilde değişiyor. İlgili ve bilinçli ebeveyn olmak ne demektir? Çocuk gelişimiyle ilgili kitaplar okumak, çocukla ilgili blogları, internet sayfalarını takip etmek çocuk büyütmeye ne ölçüde yardımcı olur? Çocuğun etrafında ‘pervane olmak’ çocukla ilgilenmek midir? Çocuğa destek olunurken köstek de olunabilir mi? Çocuğunun iyiliği için onun yerine düşünmek gerekir mi? Çocuğa eşlik ederken, sınır nasıl koyulur? Peki, ‘yeterince iyi’ ebeveyn olunabilir mi?