Nâzım Hikmet Kültür Merkezi

‘İşte o benim. Ben, sandallar içinde bir sandal, denizler içinde bir deniz, insanlar içinde bir İnsan, Sait Faik.’

Sivriada gecelerinden Burgazada’nın lodoslu sabahlarına, oradan yağmurlu bir gecede Atikali’ye, oradan şehrin yüreği Beyoğlu’na, efsanevi Haliç’e, hayatın hızlı yaşandığı Yorgiya’nın mahallesine, oradan Galata köprüsüne buram buram deniz ve edebiyat kokan bir İstanbul ve öykü yolculuğu… Sait’in peşinde Sotiri, kalbinde Eleni, yanı başında Orhan Veli, düşlerinde Panço, bir elinde kalem kâğıt, bir elinde rakı kadehi, ayaklarının dibinde kum, balık, martı ve gözlerinde insan sevgisi…Kara Kutu oyuncularıyla bir kez daha seyirciyle buluşuyor sevgili Sait Faik.

Yazan: Sait Faik
Oyunlaştıran: Jale Sancak
Yöneten: Egemen Sancak
Oyuncular: Egemen Sancak, Ozan Elaltunterin, Emir Baran Sezginer
Teknik Uygulama: Berkay Gülek
Foto-Video: Utku Kocabey

Kara Kutu

İnsan, hep yükselmeyi hayal ediyor. Önüne çıkan tüm vadileri sırayla aşarken bir eşikte takılıp düşebileceğini ve tekrar yeniden ama bu defa başka türlü başlaması gerektiğini hesaba katmıyor. İnsan, vadileri aşıp uçmak istiyor. Onu bu arzusundan ötürü kim kınayabilir ki? Hele de hikayesine kulak verdikten sonra…

Beyza Akyüz, bu ay İstek Vadisi’nde işittiği, gördüğü o acayip hikayeleri anlatacak. Sesini takip edin.

Bedenimizin hiç unutamadığı, aklımızınsa hiç hatırlamadığı, hayatımız boyunca her zorlandığımızda dönmek istediğimiz o masal diyarı, annemizin karnı… 

Çocuklar “En Gerçek Masal”da yerküredeki canlılığın temellerini, çeşitliliğini, yaşamın temel çatışkılarını unutamayacakları bir görsellik ve hareket tasarımıyla izleyecekler. 
Bilimsel sorgulama, canlıların evrimi, anne karnındaki bebeğin gelişimi, doğum, özgürlük, eşitlik ve öğrenmek bu oyunun çocukları da katarak tartıştığı temel kavramlar. 

6-10 yaş aralığı için sahnelenen “En Gerçek Masal”, külyutmaz birer tiyatro izleyicisi olan çocukları özenli, çalışılmış, yaratıcı bir sahneyle tanıştırırken anne babalara da akşam evde karşılaşacakları sorularla heyecanlı anlar yaşatmayı hedefliyor. 

Nâzım Sahne

Yazan: Tuluğ Ünlütürk
Yöneten: Gözde Demirtaş
Oynayanlar: Birsel Kılınçcı, Erkan Akbulut
Hareket: Arda Kurşunoğlu
Pedagojik Okuma: Dr. Deniz Arık Binbay
Kostüm/Dekor/Işık: Nilgün Kurtar, Tuluğ Ünlütürk
Müzik: Cem Yarkın, Günselin Seda Çetinkaya, Öncü Sancak, Özgür Ulus

“Bu seyirlik,HenriBarbusse’ün hatırasına… 
Kendi ülkesinde kendi dilini istediği gibi kullanamadığı için, Asya ve Afrika dillerine merak saran bir İtalyan arkadaştan, geçenlerde bir paketle bir mektup aldık. Arkadaşın adını söylemek istemiyoruz. Başı belaya girer. Fakat mektubunu olduğu gibi size aktarıyoruz…”
İyi Seyirler…

Yazan – Nâzım Hikmet
Yöneten – Harun Güzeloğlu
Oynayan – Cansu Fırıncı

Clown Eğitimi – Ezgi Keskin
Yönetmen Yrd. – Burcu Akpınar
Kostüm – Nazan Celebci (ZeZe)
Işık Tasarım – Alev Topal
Görsel Tasarım – Özgür Şahin
Makyaj ve Sahne Tasarım– Harun Güzeloğlu
Gölge Dekor Tasarım – Busenur Sevinçli
Fotoğraf –Tahir Enes Akbuğa

Tek Perde Oyun – 87 dk.

Furuğ’a… 
sesim şiirle çoğaldı
sesim şiirle çoğaldı
sesim şiirle yankılandı duvarların ardında
kara devlerin duvarları
kara devlerin duvarları
kafalarında, ki ne acıdır
etraflarını çepeçevre saran duvarlar
kara devler ülkesinde bir sestim sadece
kendi sesimin acısına sığındım
saklamadım sesimin acıklı yankısını
bahçemizin avlusuna
ölü balıklarımızın havuzuna
yengi kabul görmüştü, ne acıdır
ne acıdır, kara devlerin karabasanlarında yaşamak
bense düşler gördüm
yeşil bahçemizin avlusuna sığmayan
sığınmak, ne acıdır
ne acıdır, duvar diplerinin sığıntı gölgesi olmak
ne acıdır, kara devlerin sesinin ardına sığınmak
ben sesimi şiirledim
ben sesimi şiirledim
kara devlerin duvarları ardına seslendim
ki o duvarlar yüksektir
kara devleri saklayacak kadar yüksektir
ne acıdır, duvarların ardına saklanmak
ne acıdır, duvar dibinde yosunlu bir taş olmak
ben sesimi şiirledim
ve yankılandı duvarların ardında
Harun Güzeloğlu

Furuğ Ferruhzâd… 1935’te İran’da doğan, inançların, geleneklerin, sistemin kadınları içine aldığı cendereye isyanla geçen, topu topu 32 yıllık yaşamında Fars şiirine vurduğu damganın yanı sıra sanatın neredeyse her dalında iz bırakan eşsiz bir kadın… İyi Seyirler.

Oyunlaştıran ve Yöneten: Harun Güzeloğlu
Oynayan: Derya Günaydın
Çeviren: Haşim Hüsrevşahi
Işık Tasarım : Alev Topal
Müzik: Karahan Kadırman
Grafik: Cem Yarkın
Hareket Düzeni: Derya Günaydın
Reji Asistanları: Beril Usluduran, Seray Yıldız, Mete Eryılmaz
Afiş Tasarım: Daniel Cem Çelikbaş
Sahne Tasarım: Harun Güzeloğlu
Fotoğraflar: Nazım Serhat Fırat, Volkan Erkan

Sahne Röportajları’nın Ekim ayı konuğu yazar Sezer Ateş Ayvaz. Yazarın Küllenmiş Bir Kuşu Yakalamak adlı kitabını hep birlikte konuşacağız.

Çağdaş edebiyatçı neyi anlatır? Kime seslenmek ister? Estetik arayışları, yeni biçimlere yönelimi var mıdır? Postmodernizm edebiyatı belirledi mi yoksa daha umutlu çıkışlar mümkün mü? Edebiyatta, sanatta, moda veya demode olandan bahsedilebilir mi? Yazılanları belirleyen toplumsal koşullar yazarların kalemlerinde nelere dönüşüyor?

Günümüz öykücülerini, şairlerini, romancılarını, denemecilerini kitapları hakkında derinlikli bir sohbete davet ediyoruz. Sorular soracak, konuşacak, tartışacağız.

Etkinliklerimiz kitap pazarlama piyasasına hizmet veren güzellemelerle, yazarı itip kakan eleştirilerle değil, anlama ve öğrenme çabasıyla yürüyecek. Okur gözünden merak edilenleri yazarlarla birlikte masaya yatırıp yepyeni sorularla ayrılmak istiyoruz. 

Etkinlikler aylık yapılacak ve bir önceki ay duyurusu yapılmış olacaktır.

Shakespeare Oyunları ve Çağdaş Yorumlar

Sorular soracağız, incelikli ve ayrıntılı sorular. Tiyatro sanatının ve kaynağı olan insanın dünü, bugünü, yarını hakkında. Yazarından yönetmenine, oyuncusundan çevirmenine daha bir çok yaratıcısıyla birlikte cevaplar arayacağız kimi sorulara.
Tiyatro öldü mü, kaldı mı?
Yoksa eskidi mi, televizyon, sinema ve sosyal medya karşısında?
Yeni yazarlar, deneyimli yönetmenler, usta oyuncular ne düşünüyorlar tiyatronun bugünü hakkında?
Bir aydınlanma mevzisi olarak tiyatro eğitici görevini yerine getiriyor mu?
Yoksa hiç böyle bir görev ya da sorumluluğu yok mu?
Tiyatro örgütlenmeleri ne durumda?
Devlet ve şehir tiyatroları ne olacak?
Ya özel tiyatroların hali ve ahvali?
Bu ve benzeri onlarca, belki de yüzlerce eski, yeni sorular. 

Her ay yeni bir konuğumuzla sahnede, sahne ışıklarının altında olacağız. Sizi de bekleriz…

“Var olmak için bir metaya sahip olma isteğimiz hiç bitmeyecek hatta daha da artacak gibi. Oysa beni mutlu eden şey kendim olmalı! Göründüğüm gibi değil de, olduğum gibi olmam. Evimizde 20 tane tişörtümüz varken ertesi gün yeni bir tane tişörtle eve geliyorsak, bir sorun yok mu sizce de?
– Var!” 

Şükrü Veysel Alankaya 
“Hepimiz Gogol’ün Paltosundan çıktık.” 

Dostoyevski 
“Kahkahayla Gözyaşı Arasındaki Sosyal Sınıf Çelişkisi ve Aşk” alt başlıklı oyun, Nikolay V. Gogol’ün “Palto” öyküsünden oyunlaştırılmıştır. Yaşadığı dönemin Rusya’sının soğuğunu, kötülüklerini, çarpıklıklarını, gülünç durumlarını sergileyen Gogol’ün, olanca özverisiyle edindiği paltosunu çaldıran küçük bir memurun (Akakiy Akakiyeviç’in) üzüntüden ölmesini anlatan “Palto”su… 

” Bir Palto, biliyorum size delice gelecek ama hava o kadar soğuktu ki, soğuk ciğerimi bile donduruyordu… Raton, kaston, ayı, kedi, tilki, sonra hermin, bütün bu derileri insanlar kendi derilerinin üstüne koyuyorlar. Gerekli olmayan bir şeye sahip olmak. Çok güzel! Aferin! Ama ne güzeldir onlara dokunmak, okşamak, yumuşacık…” 

Oyun İşleri | İstanbul

Oyunlaştıran ve Oynayan: Şükrü Veysel Alankaya 
Çeviri: Oyun İşleri 
Müzik Düzenleme: Merve Akyıldız 
Işık Tasarım: Uğur Çağlayan 
Grafik Tasarım: Mehmet Dağlar 
Ses ve Işık Kumanda: Orçun Ertaman 
Asistan: Öğeday Çakır 
Tek perde, 60′ 
Yaş Sınırı: 9+

“Bir insanı tanımak demek, onun hikâyesini bilmek demektir.” Gülerken ağladığımız, ağlarken güldüğümüz bir oyun bu.

Gürül gürül, usul usul akan ırmak, bir bardak çay sıcaklığı, bir dost meclisinin anason kokulu coşkusu var bu oyunda. Hayal desek, değil, gerçek desek, değil… Şarkılar, türküler, insan, kuş, ağaç, kitap, dağ, taş koyun koyuna bu oyunda. Ege Denizi’nin sakin, hülyalı, bilge maviliğinde koca yürekli bir destan bu oyun. Memet Dayı, Adriana, Stafili İbrahim, Fenerci Ahmet, Denizci Barış, Niko…Tanıyorsunuz onları. Evet, her birimizin hikayesi farklı, her birimiz başka iklimlerin çocuklarıyız, her birimiz başka hayatlar yaşıyoruz, doğru. Ama içimizdeki ses diyor ki, biz birbirimizin yabancısı değiliz. Bize insanlığımızı unutturmak isteyenlere inat, güler yüzlü ve umutlu bir başkaldırı bu oyun.

Merak ediyorsan, nedir bu insan, kimdir? “Anlatılan Senin Hikâyendir.”

Yazan-Yöneten: Cengiz Toraman
Oynayan: Levent Üzümcü
Müzik Direktörü: Oktay Köseoğlu
Dekor-Kostüm: Medina Yavuz