Nâzım Hikmet Kültür Merkezi

Konser Programı:

Mikhail Glinka
I. Allegro moderato
II. Larghetto, ma non troppo

Johannes Brahms, Viyolonsel ve Piyano Sonatı No.1, Viyola için düzenlemesi
I. Allegro non troppo
II. Allegretto quasi Menuetto & Trio
III. Allegro

Astor Piazzolla
Le Grand Tango

Viyola: Burcu Yazıcı
Piyano: Tayfun İlhan

Alt tarafına ay ışığı vurmaz, üst tarafına gün ışığı vurmaz, yaz gününde rüzgâr esmez, yeşil ağacının yaprağı solmaz, dağlarla kaplı, karanlık ağaçlıklı, çakır Altay’da zaman; bir başka geçermiş.
Masallar evvelden önce, şimdiden sonra diye başlar; iki dünya arasında döne dolaşa akarmış. Yerin altı ile yerin üstü, aydınlık ile karanlık bir olur, insanlar ve hayvanlar isterlerse aynı dili konuşurmuş.

Masalcılar anlatacakları masal kahramanlarının peşinden hayalin gerçek, gerçeğinse çoktan hayal olduğu yerlere gidermiş. Gittikleri yerde insan-hayvan, canlı-cansız kahramanlarını uzun uzun izler,
anlatmak için geri dönerlermiş. Bu yüzden Altay’da masalcılar en çok şamanlara benzermiş.

Dr. İbrahim Dilek’in derlediği “Altay Masalları” aslında içinde yüzü aşkın masalı ve detaylı analizlerini barındıran bir doktora tezi. 1995-98 yılları arasında defalarca Altay bölgesine gidip, uzun süre orada
kalarak masalları derleyen Dilek; kitabını masal çalışmaktan masal anlatmaya vakit bulamadığı oğluna adamış.

Bir teşekkür de bizim borcumuz olsun. Biz bu bilindik-bilinmedik, tanıdık-tanımadık diyarlardan gelen masallarla büyülendik. Alıştığımız masallara hem benzeyen, hem de hiç ama hiç benzemeyen bu masallar daha da bilinsin ve anlatılsın istedik.
Yol uzun, masal çok… Ama birkaç tanesi heybemizde… Anlatılmaya hazır, sizleri bekliyor.

Kitap: Altay Masalları
Derleyen: İbrahim Dilek

Uygarlık tarihinin büyük dönemeçlerinden birinde, ateşin bulunduğu yerde başlıyor oyunumuz. Atalarımızın doğa ile bütün ve barış içinde yaşadığı çok eski bir çağda bugünün sorularını soruyor. Mülkiyeti, tekilliği, otoriteyi bilmeyen neandartal atalarımızın bu kavramlarla hayali karşılaşmasında vereceği en basit, en gerçek, insana, akla, çocuğa en yakın tepkiyi araştırıyor. Üstelik bunu atalarımızın kullandığını hayal ettiğimiz, hiç bilmediğimiz bir dilde yapıyor. Taş devrinde geçen oyun görsel olarak da tarihsel bir canlandırma niteliğinde. Çocukların uygarlık tarihiyle ilişkisini merak üzerine kurmayı hedefliyor.

İnsanlık, bugünden çok uzak bir geçmişte, bilmediğimiz bir dilde, nesli tükenmiş bir insan türünün yaşamına yerleşerek sorduğumuz bu basit soruya hala cevap arıyor:

Ateşin sahibi kim?

Yazan ve Yöneten: Tuluğ Ünlütürk
Hareket Danışmanı: Güray Dinçol
Pedagojik Okuma: Dr. Deniz Arık Binbay
Bilimsel Okuma: Ezgi Altınışık
Sahne Tasarımı: Tuluğ Ünlütürk, Ender Özer
İlüstrasyon: Deniz Sülek
Animasyon: Melih Arıç
Müzik: Yapıcılar
Oynayanlar: Demet Ergün, Mehmet Okuroğlu, Mertcan Kayretli, Yaşar Durak

“Kahkahayla Gözyaşı Arasındaki Sosyal Sınıf Çelişkisi ve Aşk” alt başlıklı oyun, Nikolay V. Gogol’ün “Palto” öyküsünden oyunlaştırılmıştır. Yaşadığı dönemin Rusya’sının soğuğunu, kötülüklerini, çarpıklıklarını, gülünç durumlarını sergileyen Gogol’ün, olanca özverisiyle edindiği paltosunu çaldıran küçük bir memurun (Akakiy Akakiyeviç’in) üzüntüden ölmesini anlatan “Palto”su…

“Bir Palto, biliyorum size delice gelecek ama hava o kadar soğuktu ki, soğuk ciğerimi bile donduruyordu… Raton, kaston, ayı, kedi, tilki, sonra hermin, bütün bu derileri insanlar kendi derilerinin üstüne koyuyorlar. Gerekli olmayan bir şeye sahip olmak. Çok güzel! Aferin! Ama ne güzeldir onlara dokunmak, okşamak, yumuşacık…”

Oyun İşleri | İstanbul

Oyunlaştıran ve Oynayan: Şükrü Veysel Alankaya
Çeviri: Oyun İşleri
Müzik Düzenleme: Merve Akyıldız
Işık Tasarım: Uğur Çağlayan
Grafik Tasarım: Mehmet Dağlar
Ses ve Işık Kumanda: Orçun Ertaman
Asistan: Öğeday Çakır
Tek perde, 60′
Yaş Sınırı: 9+

Seyircisiyle taş üstüne taş koyarak kurulan bir kule. Tek kişilik bir dünya.

Anadolunun en eski tiyatral biçimlerindendir Meddah ve Dengbej. Tek kişilik ve şarkılı anlatı tiyatrosu olan bu biçim, anonim aşk öykülerini, kadim masalları, tarihsel olayları dramatize ederdi. Çoğu zaman bir ana kanavası olsa da yazılı bir metni hiç bir zaman olmamıştır. Seyirciyle etkileşimli ve doğaçlama kurulur. Tüm karakterleri ve atmosferi tek kişinin yaratması itibarıyla, esas olarak iki oyuncu ile kurulan ancak zamanla eklenmiş yan karakterlerle daha kalabalık da olabilen orta oyunundan ayrılır.

Meddah/Dengbej geleneğinin bugüne taşınması ve modernize edilmesinde, bizim için anlatının, performansın, şarkıların doğaçlama olması ve seyirci ile o an orada yaratılması belirleyici olmuştur. Elbette ki ışık, müzik gibi ana enstrumanları da kullanılmaktadır. Ancak ana kuralımız burada da geçerlidir; onlar da doğaçlama performanslarını gerçekleştirirler.
Aslında geleneksel haliyle sadece oturmaya yarayan sandalye, zaman zaman mekan, zaman zaman da başkaca araçlara dönüşebilen tek dekor parçası olur. Yine gelenekselinde ter almak için kullanılan mendil; belde belde gezerken dayanak olan ve kahvede, meydanda seyircinin dikkatini canlı tutmak için yere vurularak kullanılan baston, oyuncunun karakter yaratımında kullandığı aksesuarlara dönüşür. Hatta bazen bizzat karakterlerin kendisi olur.

Oyunumuzun merkezi, o an orada, seyirciyle interaktif ve doğaçlama bir hikaye kurmaktır. Oyunumuza taş üstüne taş dizerek oynanan bir çocuk oyunu olan KUKA ismini vermemiz de bundandır.

Niyetimiz ise modern oyuncu/anlatıcı performansı ve tiyatrosunun olanaklarını kullanarak Meddah/Dengbej geleneğini, yeniden Modern Anadolu tiyatrosunun bir parçası kılmaktır…

Oynayan: Burak Tamdoğan

“Dengin Plays Pentagram” ile Mayıs ayında ilk albümünü çıkartan genç piyanist kendi albümünden, S. Rachmaninoff, Fazıl Say, Eric Satie bestelerinden oluşan bir repertuvar ile İstanbul seyircisinin karşısına çıkıyor.

Kentin orta yerinde tek başına bir işçinin hikayesi “Barista”. Gerçi, bir hikayesi de yok aslında. Yahut, belki de vardır da, yok gibidir. Bir kişiliği de yok. Yani, yok galiba… Var sanki ama, yok gibi o da, emin değiliz. Bir şey bekliyor ama ne? Onu da tam bulamadık. Öfkelenmiş, belli, bu sefer kime patlayacak, kestiremiyoruz da.

Biz bütün merakımızla oynuyoruz ama. Elimizden geldiğince yer açıyoruz öfkesine de, umuduna da.
Umut, öfkenin yolu üstünde çünkü.
Yolunu bulursak…

Nâzım Sahne
Yazan ve Yöneten: Tuluğ Ünlütürk
Oynayanlar: Mehmet Okuroğlu, Gülşah Bolat
Müzik: Ulaş Özer
Işık: Osman Ramazan
Sahne Tasarım: Ender Özer

Teşekkürler, Güray Dinçol, Çağrı Kınıkoğlu, Cem Yarkın, Seda Kendir, Diren

Aydemir Güler’in güncel gelişmeleri değerlendireceği Memleket Sohbetleri 13 Kasım Çarşamba 20.00’de NHKM Ruhi Su Salonu’nda.

“Kahkahayla Gözyaşı Arasındaki Sosyal Sınıf Çelişkisi ve Aşk” alt başlıklı oyun, Nikolay V. Gogol’ün “Palto” öyküsünden oyunlaştırılmıştır. Yaşadığı dönemin Rusya’sının soğuğunu, kötülüklerini, çarpıklıklarını, gülünç durumlarını sergileyen Gogol’ün, olanca özverisiyle edindiği paltosunu çaldıran küçük bir memurun (Akakiy Akakiyeviç’in) üzüntüden ölmesini anlatan “Palto”su…

“Bir Palto, biliyorum size delice gelecek ama hava o kadar soğuktu ki, soğuk ciğerimi bile donduruyordu… Raton, kaston, ayı, kedi, tilki, sonra hermin, bütün bu derileri insanlar kendi derilerinin üstüne koyuyorlar. Gerekli olmayan bir şeye sahip olmak. Çok güzel! Aferin! Ama ne güzeldir onlara dokunmak, okşamak, yumuşacık…”

Oyun İşleri | İstanbul

Oyunlaştıran ve Oynayan: Şükrü Veysel Alankaya
Çeviri: Oyun İşleri
Müzik Düzenleme: Merve Akyıldız
Işık Tasarım: Uğur Çağlayan
Grafik Tasarım: Mehmet Dağlar
Ses ve Işık Kumanda: Orçun Ertaman
Asistan: Öğeday Çakır
Tek perde, 60′
Yaş Sınırı: 9+

Abhazya Devlet Sanatçısı Gülcan Altan, bu konserinde albümlerinden, mitolojik masallardan, boyun eğmeyenlerin direniş şarkılarından ve Türk Müziğinin tarihinde yer etmiş eserlerinden bir seçki sunacak..
Mücadelesi ve hikayesi bitmeyenler için…

Uygarlık tarihinin büyük dönemeçlerinden birinde, ateşin bulunduğu yerde başlıyor oyunumuz. Atalarımızın doğa ile bütün ve barış içinde yaşadığı çok eski bir çağda bugünün sorularını soruyor. Mülkiyeti, tekilliği, otoriteyi bilmeyen neandartal atalarımızın bu kavramlarla hayali karşılaşmasında vereceği en basit, en gerçek, insana, akla, çocuğa en yakın tepkiyi araştırıyor. Üstelik bunu atalarımızın kullandığını hayal ettiğimiz, hiç bilmediğimiz bir dilde yapıyor. Taş devrinde geçen oyun görsel olarak da tarihsel bir canlandırma niteliğinde. Çocukların uygarlık tarihiyle ilişkisini merak üzerine kurmayı hedefliyor.

İnsanlık, bugünden çok uzak bir geçmişte, bilmediğimiz bir dilde, nesli tükenmiş bir insan türünün yaşamına yerleşerek sorduğumuz bu basit soruya hala cevap arıyor:

Ateşin sahibi kim?

Yazan ve Yöneten: Tuluğ Ünlütürk
Hareket Danışmanı: Güray Dinçol
Pedagojik Okuma: Dr. Deniz Arık Binbay
Bilimsel Okuma: Ezgi Altınışık
Sahne Tasarımı: Tuluğ Ünlütürk, Ender Özer
İlüstrasyon: Deniz Sülek
Animasyon: Melih Arıç
Müzik: Yapıcılar
Oynayanlar: Demet Ergün, Mehmet Okuroğlu, Mertcan Kayretli, Yaşar Durak