Balzac’ın Köy Doktoru başlıklı romanının ikinci cildini yayıncısına kızıp imha etmesi İnsanlık Komedyası’na büyük zarar vermiş midir? Kafka’nın elyazmalarını ölümünden sonra yayımlamaya başlayan yayıncısı Max Brod dostuna “ihanet” mi etmiştir? Nâzım’ın şiirlerini uzun yasaklamalardan sonra kitlelerle buluşturan Doğan Avcıoğlu sadece bir yayıncı olarak değerlendirilebilir mi? Oğuz Atay neden yıllar sonra çok okunan bir yazar haline gelmiştir? Kültürel ve sanatsal yaşamın bir anlamda mutfağı sayılabilecek yayıncılığın yukarıdaki sorulara verebilecek yanıtları her dönem farklı boyutlar kazanmaktadır. Yayıncılık, sermayenin kültür-sanat alanındaki tahakküm boyutlarının çeşitlendiği dijital bir çağda, bu tahakkümün karşısına dikilebilecek bir ideolojik üretimin parçası olmayı, kaynağını yaşamın kendisinden almayı ve kültür-sanat alanının terk edilemeyecek kadar önemli olduğunun bilincinde hareket etmeyi gerektirmektedir. Söyleşimiz bu arzuyu dile getirmektedir.