İtalyan çağdaş müziğinin öncü temsilcilerinden, komünist besteci Luigi Nono (1924-1990) özellikle yaşamının son on yılını kapsayan dönemde iki kavram üzerine yoğunlaşmıştır: Sesin hareketliliği ve mekânsallık. Bu kavramlar, Nono’nun Varèse etkisiyle de temellenmiş olan “diyalektiği yorumlama biçimleri”dir. Bu sunumda bestecinin 1980 sonrasında yazdığı yapıtlar üzerinde durulacak, sunulan örnekler eşliğinde sözkonusu iki kavramın Nono düşüncesindeki konumuna açıklık getirilmesi amaçlanacaktır. Ancak, Nono’nun komünist dünya görüşünü irdelemeden ne müzisyenliğini, ne de mekânsallık ve ses hareketliliği kavramlarının poetikasındaki yerini anlamak olanaklı değildir. Öyle ki, şu sözüyle politik tavrı yüceltirken müzisyenliği âdeta önemsizleştirmektedir: “Faşizm ve emperyalizme karşı mücadele hayatımın temel amacıdır; ben yalnızca rastlantısal olarak müzisyenim.”

Konuşmacı: Yiğit Özatalay