Üniversite öğrencisi Sinan küçük bir evde kiracı olarak yaşamaktadır. Evin kirası ve üniversite masraflarını, yaşam masraflarını amcası karşılamaktadır. Sinan’ın annesi ve babası ölmüştür. Kız kardeşi evlidir. İki aydır da ev kirasını amcası para göndermediği için ödeyememektedir. Aslında Sinan dün olduğu gibi bugün de özellikle üniversite öğrencilerinin yarınlarını kazanmak adına önemli bir aşama olan üniversite eğitimi sonrasında nasıl bir gelecek belirsizliğini ve buna bağlı olarak, “insan ne ile yaşar ?” sorularını sorgularken seyirciye ayna olmaktadır. Sevginin ne kadar önemli bir değer olduğunu, para denilen değişim değerinin insanı ve toplumu getirdiği yozlaşma ile bilginin değersizleşmesi, ikili ilişkilerin sanallaşması ve yalnızlığın kaçınılmaz olarak Sinan gibi sorgulayan, ideali arayan karakterlerde yaratığı erozyon oyunun omurgasını oluşturuyor.

Elbette Sinan üzerinden eğlenceli karakterleri izlerken bir taraftan gülümsüyoruz. Aslında bunlar ve oyunun temel hikâyesi tüm izleyenlerin içine dokunan, hayatlarında –”şte bak ben” diyecekleri duygu ve durumları açığa çıkarıyor.

Yazan: Coşkun Irmak
Oynayan: Hasan Tanay
Sahne ve kostüm tarasım: Tina Urgan
Işık: Emre Babür